Αρχείο μηνός Νοέμβριος 2015

Γενικό,Ελλήνων Κοινότητες

Άμεση Δημοκρατία (β).

amesidimokratia-b

Εάν δεν την επιβάλλουμε, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας – οπότε δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα όταν λεηλατείται η περιουσία μας, όταν βασιλεύει η πολιτική διαφθορά, καθώς επίσης όταν μετατρεπόμαστε σε σκλάβους χρέους της ελίτ.

«Ο κόσμος συχνά αντιδρά και βγαίνει στους δρόμους, οπότε η εκάστοτε εξουσία εντείνει τα μέσα καταστολής. Είναι όμως μάταιο επειδή, αν οι κυβερνήσεις μπορούσαν εκ των προτέρων να ακούσουν τη φωνή των ενδιαφερόμενων και να έρθουν σε έναν διάλογο εποικοδομητικό και δομημένο, τότε οι αποφάσεις θα γίνονταν πιο εύκολα αποδεκτές. Οι συναινετικές αποφάσεις είναι ανώτερες από τις αποφάσεις της «αυθεντίας της εξουσίας».

Από την αυθεντία της εξουσίας που νομίζει ότι τα ξέρει όλα, θα περάσουμε στη συναινετική γνώση της δημοκρατίας. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε. Η συμμετοχική λοιπόν δημοκρατία θα επικρατήσει στο μέλλον, διότι η αυθεντία της εξουσίας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα της εποχής μας. Οι γνώμες των πολλών έχουν σαν αποτέλεσμα τη συλλογική γνώση, που είναι καλύτερη από τη γνώμη των ολίγων. Αυτό είναι το ζήτημα. Πώς η γνώση θα είναι αποτέλεσμα μιας σύνθεσης των γνωμών των πολλών.

Η γνώμη ενός διδάκτορος φυσικής, για παράδειγμα, έχει την ίδια βαρύτητα με τη γνώμη ενός απλού ανθρώπου που όμως αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα που τον αγγίζει προσωπικά. Οι γνώμες των πολλών έχουν σαν αποτέλεσμα τη συλλογική γνώση, που είναι καλύτερη από τη γνώμη των ολίγων.

Αυτό που έχουμε διαπιστώσει είναι ότι μπορούμε να βάλουμε μαζί ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές τοποθετήσεις και διαφορετικά θεωρητικά υπόβαθρα και να τους καθοδηγήσουμε πάνω στο δομημένο δημοκρατικό διάλογο. Μετά από αυτή τη διαδικασία, διαπιστώνουμε ανακατατάξεις ιδεολογικές για την αντιμετώπιση πολύπλοκων προβλημάτων.

Αυτό που έχει τρομερό ενδιαφέρον είναι πως μετά την εφαρμογή του δημοκρατικού διαλόγου, οι άνθρωποι που εμπλέκονται είναι διαφορετικοί. Άλλα πιστεύουν όταν ξεκινά ο διάλογος και άλλα μετά. Περνάμε από τη σύγκρουση στη συναίνεση, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι το κοινό καλό ωφελεί όλα τα εμπλεκόμενα μέρη» (Α. Χρηστάκης με παρεμβάσεις).

 

Άποψη

Έχουμε αναφερθεί πάρα πολλές φορές στην ευεργετική για την πατρίδα μας υιοθέτηση του πολιτεύματος της Άμεσης Δημοκρατίας (άρθρο) – όπως επίσης στο «Ρέκβιεμ της Δημοκρατίας» τον Απρίλιο του 2010, λίγο πριν από την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα (ανάλυση).

Φυσικά δεν εννοούμε την εισαγωγή της σε χώρες όπως η Κίνα, στις οποίες ο πληθυσμός, η παράδοση, καθώς επίσης πολλές άλλες ιδιαιτερότητες δεν το επιτρέπουν ακόμη – αλλά ειδικά σε Έθνη όπως το δικό μας, με μία μοναδική παράδοση στο συγκεκριμένο πολίτευμα, καθώς επίσης με γνωστά τα αποτελέσματα του στον πολιτισμό και στην εθνική ευημερία (Χρυσούς αιώνας κλπ.).

Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως μόνο μέσα σε μία πραγματική Δημοκρατία είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να υποστούν τις απαραίτητες θυσίες για την ευημερία της χώρας τους – αφού, περισσότερο από ότι στα άλλα καθεστώτα, κατανοούν απόλυτα και αντιμετωπίζουν άφοβα την πραγματικότητα (κείμενο).

Πιστεύουμε επίσης ότι, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν είναι το τέλος της ιστορίας της Δημοκρατίας στον πλανήτη – πόσο μάλλον αφού η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ως μία ολοκληρωμένη, μη εξελίξιμη κατάσταση.

Ουσιαστικά, το να μπορούμε να την αναζωογονούμε συνεχώς, να την καλυτερεύουμε και να την εξελίσσουμε, είναι απαραίτητη προϋπόθεση της διατήρησης της – διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, ειδικά σε εποχές που η οικονομική ανάπτυξη παύει να υφίσταται, η Δημοκρατία μετατρέπεται πολύ εύκολα σε «ξενοκρατούμενη ολιγαρχία» (εάν δεν επικρατήσει τελικά ο ολοκληρωτισμός).

Είμαστε λοιπόν απολύτως σίγουροι ότι, χωρίς την υιοθέτηση της Άμεσης Δημοκρατίας δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ από τη σημερινή κρίση – γεγονός που μπορεί να είναι ίσως «μοιραίο ή προδιαγεγραμμένο», κρίνοντας από την αδιαφιλονίκητη αδυναμία όλων των υφισταμένων πολιτικών κομμάτων, όσον αφορά τους «ηγέτες τους, το στελεχιακό τους δυναμικό, τις ικανότητες, την επάρκεια, τα προγράμματα διακυβέρνησης της χώρας, τους στόχους κοκ. (άρθρο).

Απλούστερα, πιστεύουμε πως εάν δεν πάρουμε μόνοι μας τη ζωή μας στα χέρια μας, παύοντας να περιμένουμε το «σωτήρα πολιτικό» ως τον «από μηχανής Θεό» που θα μας οδηγήσει στον παράδεισο, δεν πρόκειται να δούμε «φως στο τούνελ». Αντίθετα, το σκοτάδι θα γίνεται όλο και πιο βαθύ, άγριο, οδυνηρό και τρομακτικό – ενώ θα αυξάνονται συνεχώς οι πιθανότητες να βυθιστούμε σε μία «πύρινη κόλαση», για πάρα πολλές δεκαετίες.

Πόσο μάλλον με έναν άβουλο καπετάνιο στο «βαρύ τιμόνι» της πατρίδας μας και με ένα «ανοικονόμητο» πλήρωμα που δεν έχουν απολύτως καμία ναυτική ικανότητα, που δεν γνωρίζουν καν το λιμάνι προορισμού του, καταπονημένου από την καταιγίδα έξι ολόκληρων χρόνων, ελληνικού πλοίου, που χρησιμοποιούν ξένη πυξίδα, χωρίς καν να γνωρίζουν τη λειτουργία της και που ρίχνουν συνεχώς περισσότερους επιβάτες στη θάλασσα – ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των πειρατών, οι οποίοι έχουν καταλάβει και λεηλατούν ανεμπόδιστα το δύστυχο καράβι.

Βέβαια, όπως αποδείχθηκε από το μοναδικό ίσως καλό που θα μπορούσε να κάνει για την Ελλάδα ο Εφιάλτης του Καστελόριζου, από το δημοψήφισμα για το PSI δηλαδή που πρότεινε το 2011 (άρθρο), με αποτέλεσμα να διαστρεβλωθεί η θέση του από όλα τα διατεταγμένα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία το συνέδεσαν αυθαίρετα με δημοψήφισμα για την παραμονή ή μη στην Ευρωζώνη, η Άμεση Δημοκρατία έχει πανίσχυρους εχθρούς – την παγκόσμια και εγχώρια ελίτ, καθώς επίσης όλους τους πολιτικούς της Δύσης, αφού θα διακινδύνευε θανατηφόρα η θέση και η ισχύς τους.

Θα μπορούσε όμως να επικρατήσει, εάν σύσσωμοι οι Πολίτες απαιτούσαν την υιοθέτηση της, απειλώντας με το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτουν – με την πολιτική ανυπακοή, καθώς επίσης με τη μαζική ανάληψη των τραπεζικών καταθέσεων τους.

Δυστυχώς βέβαια, αρκετοί συμπολίτες μας πιστεύουν ότι, η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη ώριμη να λειτουργήσει με ένα τέτοιο σύστημα. Άλλοι πάλι, υιοθετώντας τις αντιλήψεις του Πλάτωνα, θεωρούν πως δεν πρέπει καν να ψηφίζει κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα ο λαός, λόγω της γενικότερης άγνοιας του, αλλά μόνο οι «εκλεκτοί» – οι μορφωμένοι, οι ενημερωμένοι και οι, δήθεν τεκμηριωμένα, υπεύθυνοι Πολίτες.

Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε πως η άμεση δημοκρατία είναι το μοναδικό πολιτικό σύστημα που εξελίσσει, μορφώνει, ενημερώνει σωστά και ωριμάζει τους Πολίτες – ενώ η συλλογική κοινή γνώμη είναι σχεδόν αλάνθαστη. Απολύτως σωστή δε όταν ενημερώνεται σωστά και δεν χειραγωγείται από εκείνα τα άθλια ΜΜΕ, τα οποία ευρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Ακόμη περισσότερο πως η Ελλάδα, μέσα στα πλαίσια ενός τέτοιου κοινωνικού συστήματος, όχι μόνο θα μπορούσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία την κρίση, αλλά, ταυτόχρονα, να ευτυχήσει – να γίνει δηλαδή η ωραιότερη, η πλουσιότερη και η πιο πολιτισμένη χώρα στον πλανήτη, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις άλλες χώρες.

Άλλωστε το έχει εφαρμόσει και το έχει αποδείξει στο παρελθόν – ενώ κανένας δεν θα μπορούσε να μας πείσει πως οι τότε Έλληνες ήταν ικανότεροι των σημερινών, οι οποίοι έχουν βιώσει μία πορεία άνω των 2.000 ετών, σχετικά με την Αρχαία Ελλάδα και τους προγόνους τους.

Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ουσιαστικά θεωρούμε προσβλητικές για την Ελλάδα τις συνεχείς αναφορές στην «Ελβετική Δημοκρατία», την οποία άλλωστε ίδρυσε Έλληνας – ο Καποδίστριας (άρθρο). Εν τούτοις, επειδή είναι η μοναδική που λειτουργεί τώρα, με την Ελβετία να θεωρείται ως η χώρα νούμερο ένα στον πλανήτη, όσον αφορά το που θα ήταν καλύτερα να γεννηθεί ένας άνθρωπος σήμερα (σχετικά πρόσφατη έρευνα), είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε.

Παράλληλα όμως θα πρέπει να αναφερόμαστε στην πηγή της – στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, η οποία ήταν η «γενεσιουργός» αιτία της ευημερίας, της απίστευτης γνώσης, της μοναδικής τέχνης και γενικότερα του πολιτισμού της πατρίδας μας (πηγή: Παμπούκης).

Ειδικότερα, η Αθήνα τότε όριζε ολόκληρη την Αττική, με το συνολικό πληθυσμό της περιοχής να αγγίζει τα 250.000 άτομα. Από το σύνολο, οι 35.000 περίπου ήταν Αθηναίοι Πολίτες, έχοντας πλήρη πολιτικά δικαιώματα, ενώ οι υπόλοιποι γυναίκες, μέτοικοι και δούλοι – με τους δούλους να υπολογίζονται στους 120.000. Η πόλη διοικείτο από τρία πολιτικά σώματα:.

(α) Από την εκκλησία του δήμου, η οποία ήταν το κυρίαρχο σώμα και συνιστούσε τη γενική συνέλευση των Πολιτών. Ο ελάχιστος αριθμός των Πολιτών, οι οποίοι όμως έπρεπε να είναι άνω των είκοσι ετών, προκειμένου να έχει η εκκλησία του δήμου απαρτία και να μπορεί να αποφασίζει, είχε καθοριστεί στις 6.000.

Η εκκλησία του δήμου είχε απεριόριστες δικαιοδοσίες, ενώ το κύριο έργο της ήταν να ψηφίζει τους νόμους, αφού όμως της είχε υποβληθεί προηγουμένως σχετικό «προβούλευμα» από τη βουλή. Η βουλή λοιπόν, μεταξύ άλλων, ήταν υπεύθυνη για την προετοιμασία των νόμων, οι οποίοι θα δίνονταν προς περαιτέρω επεξεργασία και ψήφιση στην εκκλησία του δήμου.

Στην Ελβετία σήμερα η εκκλησία του δήμου είναι ουσιαστικά το εκλογικό σώμα, οι Πολίτες της χώρας – οι οποίοι ψηφίζουν ανά τρεις περίπου μήνες τους βασικούς νόμους, μετά από επεξεργασμένες προτάσεις των κομμάτων ή ενός ορισμένου αριθμού Πολιτών. Οι Ελβετοί ψηφίζουν επίσης τους νόμους στα ομοσπονδιακά κρατίδια, στους δήμους και στις κοινότητες, κάποιες φορές τους προϋπολογισμούς, ενώ ελέγχουν συστηματικά την εκάστοτε εξουσία – αυτοδιοικητική και εθνική (άρθρο).

(β) Από τη βουλή των πεντακοσίων, η οποία αποτελούσε στην ουσία το οργανωτικό και ελεγκτικό σώμα της εκκλησίας του δήμου – προετοιμάζοντας τους νέους νόμους και τις άλλες διατάξεις που θα υποβάλλονταν στην εκκλησία για ψηφοφορία (η χριστιανική εκκλησία ίσως υιοθέτησε από την Αρχαία Ελλάδα το όνομα της, επιδιώκοντας να αποκτήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και το κύρος της συγκεκριμένης ανώτατης εξουσίας).

Οι πεντακόσιοι βουλευτές (50 από κάθε μία από τις δέκα φυλές, όλοι άνω των 30 ετών), εκλέγονταν με κλήρο, με «λαχνό» δηλαδή, ενώ η ανιδιοτελής φυσικά θητεία τους διαρκούσε έναν χρόνο. Εκτός από την προετοιμασία των νόμων, η βουλή είχε όλο το ελεγκτικό έργο των δραστηριοτήτων της πόλης, καθώς επίσης τον έλεγχο του έργου των ειδικών αρχόντων, την εξωτερική πολιτική και διπλωματία, αλλά και τον έλεγχο των δημοσιονομικών (έσοδα και έξοδα της πόλης-κράτους).

Όπως βλέπουμε εδώ, το θέμα δεν είναι ο αριθμός των βουλευτών, αλλά η ανιδιοτελής συμμετοχή τους στη βουλή, καθώς επίσης ο τρόπος εκλογής τους. Είναι λοιπόν ανόητες εάν όχι πονηρές όλες εκείνες οι αναφορές σχετικά με τη μείωση τους σήμερα στους 200, αντί 300 – πόσο μάλλον όταν, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε από τη θεωρία των πιθανοτήτων, όσο μεγαλύτερος ο αριθμός, τόσο πιο ισορροπημένα είναι τα αποτελέσματα του..

(γ) Από το δικαστικό σώμα που ονομαζόταν Ηλιαία, αποτελούμενη από 6.000 δικαστές (600 από κάθε φυλή). Εκλέγονταν με κλήρο, όπως οι βουλευτές, ενώ η θητεία τους διαρκούσε επίσης ένα χρόνο. Το σώμα συνεδρίαζε κατά τμήματα των 600 δικαστών (που και αυτά καθορίζονταν με νέα κλήρωση), ενώ για να θεωρηθεί πως το τμήμα βρισκόταν σε απαρτία, έπρεπε να είναι τουλάχιστον 501 δικαστές παρόντες!

Ολοκληρώνοντας, όπως διαπιστώσαμε από την πολύπλοκή και αξιοθαύμαστη για την εποχή της δομή της άμεσης δημοκρατίας, η οποία για εμάς σήμερα θεωρείται παραδόξως ως ουτοπική, ως μη εφικτό να πραγματοποιηθεί όνειρο, βασιζόταν, σε τελική ανάλυση, στον κλήρο. Ήταν αδύνατον επομένως να «καταστρατηγηθεί» εκ των προτέρων, αφού κανένας δεν γνώριζε εάν θα συμμετείχε στα διάφορα όργανα – ενώ, το μικρό χρονικό διάστημα της θητείας, δεν επέτρεπε ουσιαστικά τη διαφθορά..

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι, η μοναδική δυνατότητα προστασίας μας απέναντι στη συνεχώς πιο ισχυρή οικονομική εξουσία είναι η πολιτική. Ταυτόχρονα, είμαστε επίσης απολύτως βέβαιοι πως η μοναδική μας δυνατότητα προστασίας απέναντι στη σχεδόν νομοτελειακή πολιτική διαφθορά και διαπλοκή, είναι η άμεση δημοκρατία – η απ’ ευθείας συμμετοχή των Πολιτών δηλαδή στην ψήφιση των βασικών νόμων, καθώς επίσης στον έλεγχο των εκάστοτε κυβερνώντων.

Προφανώς βέβαια δεν χρειαζόμαστε να «ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό» – ειδικά εμείς οι Έλληνες οι οποίοι, όχι μόνο διαθέτουμε τον τρόπο εφαρμογής της, αλλά αποτελεί μέρος των γονιδίων μας. Οφείλουμε λοιπόν να επιβάλλουμε με κάθε τρόπο την υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας, αφού διαφορετικά δεν πρόκειται να ευημερήσει ποτέ η πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη πατρίδα μας.

Εάν δεν το κάνουμε, είτε χειραγωγούμενοι από τους πολιτικούς μέσω των ΜΜΕ, είτε από φόβο, είτε από αδυναμία, είτε από απλή ανοησία, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας – οπότε δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα όταν λεηλατείται η ιδιωτική και δημόσια περιουσία μας, όταν εξευτελιζόμαστε διεθνώς, όταν βασιλεύει η διαφθορά, όταν επικρατεί ατιμωρησία, όταν μετατρεπόμαστε σε σκλάβους χρέους της εγχώριας ή διεθνούς ελίτ κοκ.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Ρωμαϊκή Δημοκρατία: Παράλληλα με την κλασική ελληνική δημοκρατία είχε αναπτυχθεί στην Ιταλία και η ρωμαϊκή δημοκρατία (res publica), μετά την εκθρόνιση του τελευταίου βασιλιά της Ρώμης. Όμως, παρά την απόδοσή του ονόματός της στα ελληνικά, δεν επρόκειτο για δημοκρατικό σύστημα αλλά για μία «λαϊκή αριστοκρατία» – με αρκετά πολύπλοκους μηχανισμούς ελέγχου και εξισορρόπησης συμφερόντων, όπως οι σημερινοί, οι οποίοι αναπτύχθηκαν στο πέρασμα του χρόνου.

Οι εκτελεστικοί άρχοντες της πόλης εκλέγονταν για ετήσιες θητείες από τις γραμμές των παλαιών, «καθαρόαιμων» και αριστοκρατικών ρωμαϊκών φατριών, των «πατρικίων» – ενώ η μεγάλη μάζα του λαού της πόλης, οι «πληβείοι» που προήλθαν από τις επιμειξίες με ξένους πληθυσμούς, δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι παρά μόνο για το αξίωμα των δημάρχων, από το οποίο οι πατρίκιοι αποκλείονταν.

Αμερικανική Δημοκρατία: Οι θεμελιωτές του κράτους των Η.Π.Α. απέρριψαν ρητά την άμεση δημοκρατία ως επιλογή – πιστεύοντας ότι θα οδηγούσε στην υπερίσχυση των πολυπληθέστερων κατώτερων κοινωνικών τάξεων ή σε χαοτική αταξία. Έτσι, διαμόρφωσαν την «αντιπροσωπευτική δημοκρατία», ονομάζοντας το νέο πολίτευμα «ρεπουμπλικανικό» και όχι «δημοκρατικό» – ώστε να παραπέμπει στο ρωμαϊκό κράτος της ελληνιστικής περιόδου.

Του Βασίλη Βιλιάρδου
Πηγή: www.analyst.gr

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα

Ξυπνήστε!

«Όπως πληροφορούμαι, στο Λονδίνο έχει γίνει πάρτι με τις μίζες που δόθηκαν για να δρομολογηθεί η μεγάλη κλοπή των ελληνικών τραπεζών, μέσω των οποίων θα ληστευτούν οι Έλληνες. Λέγεται δε πως όλοι έπιναν στη υγεία των κορόιδων.

Σε αυτών που είναι τόσο ανόητοι, ώστε να τους κλέβουν και να χαίρονται, επειδή πέτυχε η ανακεφαλαιοποίηση και θα διασωθούν οι τράπεζες, για να τους πάρουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους!» (πηγή).

Άποψη

Στο πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματική, άμεση Δημοκρατία, η μοναδική προστασία των Πολιτών από τυχόν συμμορίες που δημιουργούνται, από την ενδεχόμενη διαπλοκή της νομοθετικής, κυρίως δε της εκτελεστικής εξουσίας με την οικονομική Ολιγαρχία και τα ΜΜΕ, είναι ασφαλώς ο τρίτος πυλώνας – η Δικαστική εξουσία.

Όταν όμως μία χώρα ευρίσκεται υπό την κατοχή των δανειστών της οι οποίοι, όπως στο οδυνηρό παράδειγμα των ελληνικών τραπεζών, επιβαρύνουν συνεχώς τους Πολίτες με νέα χρέη (εν προκειμένω με 40 δις € ή με 15 ετήσια ΕΝΦΙΑ, χωρίς να γνωρίζει κανείς τι θα απογίνει με τα 140 δις € των εγγυήσεων του δημοσίου), έχοντας αντικαταστήσει το Σύνταγμα με τα μνημόνια και τους νόμους με τις δικτατορικές εντολές της Τρόικας, η τρίτη δημοκρατική εξουσία αδυνατεί να λειτουργήσει.

Πόσο μάλλον αφού δεν διαπλέκεται και δεν διαφθείρεται τόσο εύκολα, όπως οι δύο άλλες, ενώ δεν έχει την παραμικρή βοήθεια από τα ΜΜΕ – τα οποία όχι μόνο δεν αναφέρουν την αλήθεια στους Πολίτες αλλά, πολύ χειρότερα, τους αποπροσανατολίζουν, έτσι ώστε να μην αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα τους.

Η αιτία είναι φυσικά το ότι, ο βασικός σκοπός των ΜΜΕ, καθώς επίσης των δημοσιογράφων που απασχολούν, είναι η αποκόμιση χρημάτων – με αποτέλεσμα, το συγκεκριμένο ενδιαφέρον τους να είναι αυτό που επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τόσο τη συμπεριφορά, όσο και την εργασία τους. Σε εποχές δε κρίσης, ειδικά στη σημερινή που βιώνει ο κλάδος, «διαφθείρονται» όλο και περισσότερο – χωρίς βέβαια να θέλουμε να κατηγορήσουμε κανέναν, αφού δεν πρόκειται για ένα ελληνικό, αλλά για ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Εν τούτοις, όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους στυγνά εγκλήματα, όπως το ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών, η Δικαστική εξουσία οφείλει να παρεμβαίνει, όσο και αν της κοστίσει κάτι τέτοιο – ειδικά εάν ισχύουν οι πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι τέσσερις μεγάλες τράπεζες εκτιμήθηκε πως αξίζουν μόλις 770 εκ. €, όταν τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι της τάξης των 345 δις € (215 δις € σταθμισμένα).

Ειδικότερα, η Τράπεζα Πειραιώς λέγεται πως εκτιμήθηκε ότι αξίζει μόλις 18 εκ. €, όσο ένα καλό οικόπεδο δηλαδή, η Εθνική Τράπεζα 105 εκ. €, όταν μόνο η θυγατρική της στην Τουρκία με συμμετοχή 82,23% αξίζει πολλά δις € (Finansbank), η Eurobank 147 εκ. € και η Alpha Bank 500 εκ. € (πηγή). Οι εξευτελιστικές αυτές τιμές οφείλονται δήθεν στα κόκκινα δάνεια στους Ισολογισμούς τους, ένα μέρος των οποίων όμως φαίνεται πως θα αναλάβει το δημόσιο, άρα εμείς οι Έλληνες Πολίτες – για να προστατευτούν οι δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, οι οποίοι αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.

Περαιτέρω, ένα ακόμη μεγαλύτερο σκάνδαλο (άρθρο) είναι το ότι, απαγορεύθηκε στο δημόσιο η συμμετοχή του στην αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών – με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προστατεύσει τις μετοχές του, οι οποίες ανήκουν στους Έλληνες.

Πολύ περισσότερο όταν διέθετε τα χρήματα που απαιτούνταν, αφού είχαν εγκριθεί περί τα 25 δις € για τη διάσωση των τραπεζών – ενώ ο ισχυρισμός ότι, χρειάστηκαν πολύ λιγότερα, όταν η S&P προειδοποιεί για τους κινδύνους που παραμένουν στο τραπεζικό σύστημα, ευχόμενοι να μην αντιμετωπισθούν με τις καταθέσεις, είναι τουλάχιστον αστείος.

Όταν όμως ο υπουργός οικονομικών απευθύνει έκκληση στους τραπεζίτες (!), για τη συμμετοχή των εγχωρίων μικροεπενδυτών στην αύξηση κεφαλαίου (πηγή), στους οποίους επίσης απαγορεύθηκε δικτατορικά να αμυνθούν απέναντι στη ληστεία τους, προστατεύοντας τα χρήματα τους, τότε συνειδητοποιεί κανείς πως η χώρα είναι πλέον «ξέφραγο αμπέλι» – ενώ η κυβέρνηση έχει ίσως μετατραπεί σε ένα απλό πιόνι, εάν πράγματι αδυνατεί να υπερασπίσει το Κράτος Δικαίου και τους Πολίτες που την εμπιστεύθηκαν.

Εκτός από τη Δικαστική εξουσία βέβαια, οφείλουν να προστατεύσουν την Ελλάδα και οι δικηγορικοί σύλλογοι – οι οποίοι είναι επίσης υπεύθυνοι για την τήρηση των κανόνων, καθώς επίσης των νόμων που εγγυώνται την απονομή της δικαιοσύνης, σε ένα κράτος που δεν θέλει να μετατραπεί σε αποτυχημένο ή/και σε ζούγκλα. Επίσης οι σύνδεσμοι των λογιστών, όπως και των άλλων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν ασφαλώς περισσότερες γνώσεις από τους απλούς Πολίτες – κυρίως δε, μεγαλύτερες δυνατότητες.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως οι Ισλανδοί οδήγησαν στη φυλακή όλους τους υπεύθυνους της δικής τους τραγωδίας – μεταξύ των οποίων αρκετούς τραπεζίτες. Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να θέσουν υπό καθεστώς χρεοκοπίας τις τράπεζες, εθνικοποιώντας τες με στόχο την προστασία των Πολιτών – όπως θα ήταν υποχρεωμένη η Ελλάδα, εάν ακολουθούσε το δρόμο της στάσης πληρωμών, αποδίδοντας τις ευθύνες της χρεοκοπίας της σε αυτούς που πραγματικά ανήκουν.

Βέβαια, η χρεοκοπία είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός, το οποίο δεν μπορεί να συστηθεί από κανέναν σε μία χώρα. Ακόμη πιο οδυνηρή είναι όμως η πτώχευση, αφού προηγηθεί η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, η οποία ευρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ελλάδα – κρίνοντας από την πληροφορία ότι, κρατική περιουσία αξίας άνω των 300 δις € έχει δοθεί ως εγγύηση στους δανειστές έναντι μόλις 50 δις € με το τρίτο μνημόνιο, ενώ η εξαιρετικά υποτιμημένη ιδιωτική ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος της στις ξένες πλέον τράπεζες, οι οποίες θα την κατασχέσουν και θα την πλειστηριάσουν.

Ελάχιστοι βέβαια συνειδητοποιούν πως με την ανεργία, καθώς επίσης με τις συνεχείς μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων που προηγήθηκαν του εγκλήματος, αφενός μεν έχουν απαξιωθεί τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφετέρου τους έχει έμμεσα απαγορευθεί να εξυπηρετούν τα δάνεια τους – ενώ οι υπερβολικοί φόροι λειτουργούν ουσιαστικά ως η χαριστική βολή για πάρα πολλούς δανειολήπτες, οι οποίοι κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα μικρό σπίτι, εμπιστευόμενοι την πατρίδα τους.

Δυστυχώς τα ΜΜΕ, προστατεύοντας ίσως αυτούς που τους παρέχουν διαφημίσεις, κυρίως τις τράπεζες, αποπροσανατολίζουν τους Πολίτες, προβάλλοντας στις οθόνες τους τη σαπουνόπερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επίσης τα ταξίδια ενός πολιτικού που παρέδωσε άνευ όρων τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές της – που δεν τήρησε καμία από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, που δεν τίμησε καμία από τις αρχές του κόμματος του ενώ, το χειρότερο, θυσίασε τα κοινωνικά και πολιτικά του ιδανικά στο βωμό της εξουσίας, αδιαφορώντας εντελώς για τους ανόητους που τον εξέλεξαν.

Μπορεί φυσικά να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις όσον αφορά όλα τα παραπάνω, ή να έχουν δίκιο που «σιωπούν τα πρόβατα» (άρθρο), βυθισμένα στον ύπνο του δικαίου – οπότε να μην είναι σωστός ο τίτλος του κειμένου μας. Εν τούτοις, όταν απευθύνεται κανείς σε ώριμους Πολίτες, οι οποίοι έχουν πλέον όλες τις εμπειρίες που απαιτούνται για να κρίνουν σωστά μετά από έξι συνεχή χρόνια κρίσης, μπορεί να γράφει ελεύθερα την υποκειμενική του άποψη – γνωρίζοντας πως θα ζυγιστεί σωστά, οπότε δεν θα επηρεάσει αρνητικά κανέναν.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, η δικαιολογία του τύπου «δεν ήξερα» έχει πάψει πλέον να ισχύει για όλους εμάς τους απλούς Πολίτες – οπότε είμαστε πια συνυπεύθυνοι σε όλα αυτά που δρομολογούνται με αποτέλεσμα, εάν υποθέσουμε πως είναι εγκλήματα, να θεωρούμαστε συνεργοί και συνένοχοι όταν δεν αντιδρούμε.

Ολοκληρώνοντας, αποτελεί αναμφίβολα έναν εξαιρετικά μεγάλο άθλο το να χάσει μία κυβέρνηση 40 δις € μέσα σε δέκα μόλις μήνες, αυξάνοντας κατακόρυφα το δημόσιο χρέος – υπενθυμίζοντας πως οι ελληνικές τράπεζες είχαν χρηματιστηριακή αξία το 2006/07 της τάξης των 70 δις €. Εάν πρέπει όμως να είναι ικανοποιημένη με τον άθλο της, όπως δηλώνει σε καθημερινή βάση, μόνο η κοινή γνώμη μπορεί να το κρίνει – αρκεί φυσικά να συνειδητοποιεί τις τεράστιες ευθύνες της.

Υστερόγραφο: Όταν καταληφθεί το κυκλοφοριακό σύστημα μίας οικονομίας, οι τράπεζες, από τους «γύπες» των αγορών, οι ημέρες της είναι μετρημένες – ενώ η κλοπή του αιώνα με θύματα τους Έλληνες, ύψους σχεδόν 400 δις €, θα μπορούσε να καταστρέψει τη χώρα, σύμφωνα με το CNBC (πηγή). Εννοεί προφανώς το ενεργητικό των συγκεκριμένων ελληνικών τραπεζών, στις οποίες είναι υποθηκευμένο ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των νοικοκυριών, καθώς επίσης των επιχειρήσεων.

Στα πλαίσια αυτά, η διάσωση της δεν είναι πλέον δυνατή, αφού η ληστεία είναι τόσο μεγάλη, ώστε να καταστρέφει όλες τις προοπτικές της – γεγονός που σημαίνει πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη προδοσία όλων των εποχών, η οποία δεν θα έπρεπε να μείνει ούτε λεπτό ατιμώρητη.

Του Βασίλη Βιλιάρδου
Πηγή: www.analyst.gr

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα

Αίσχος! Στο αρχείο η δικογραφία για τα δάνεια της ΑΤΕ προς τα κόμματα.

ate

ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ ΠΕΛΩΡΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ!

Την ώρα που ο ελληνικός λαός πένεται, υπερφορολογείται και εξαθλιώνεται, έρχεται η κυβέρνηση Τσίπρα, με κυνικότητα η οποία ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία, να οχυρωθεί πίσω από μια ρύθμιση-σκάνδαλο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, για να προσφέρει πλήρη ασυλία στη διεύθυνση και τα στελέχη της Αγροτικής τράπεζας, τα οποία προσέφεραν χαριστικά θαλασσοδάνεια, δανεικά και αγύριστα, στα πολιτικά κόμματα. Η προσφορά ασυλίας, με την ίδια αισχρή απόφαση, αυτονοήτως επεκτείνεται και στις διευθύνσεις και τα στελέχη και των άλλων τραπεζών που έδωσαν, επίσης, αφειδώς δανεικά και αγύριστα στα πολιτικά κόμματα. Με αυτόν τον τρόπο θαλασσοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ διασπαθίζονται και οι διοικήσεις των τραπεζών αθωώνονται με νόμο, τον οποίο επικαλείται σκανδαλωδώς ως άλλοθι ο πολύς αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης ο Δημ. Παπαγγελόπουλος για να καλύψει τα νώτα του και να νίψει ως Πόντιος Πιλάτος τα χέρια του.

Απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστου Καραγαννίδη, ο αναπληρωτής υπουργός ανέφερε ότι μπήκε στο αρχείο η δικογραφία για τα δάνεια της ΑΤΕ προς τα πολιτικά κόμματα, εξαιτίας της σκανδαλώδους διάταξης του άρθρου 78 του ν.4146/2013, η οποία παρέχει κατά πρωτοφανή και εξοργιστικό τρόπο ασυλία στους προέδρους, στα μέλη διοικητικών συμβουλίων και στα τραπεζικά στελέχη για μια κατηγορία δανείων, μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση έχουν τα δάνεια στα κόμματα! «Και κατά την άποψή μου, η προαναφερθείσα διάταξη γι′ αυτό ψηφίστηκε», σχολίασε ανερυθρίαστα, ενώ υποτακτικότατα δεσμεύθηκε ότι «η σημερινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να νομοθετήσει μέτρα που παρέχουν ασυλία σε οποιονδήποτε σαν τη διάταξη του άρθρου 78 του ν.4146/2013»!

Πηγή: www.iskra.gr

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα

Πρόταση να κριθεί αντισυνταγματικό το «χαράτσι» της ΔΕΗ.

ethnos-xaratsi-201115

Να καταρρεύσει ως αντισυνταγματικό κινδυνεύει το «χαράτσι» της ΔΕΗ, που το 2011-12 απέδωσε 2 δισ. ευρώ στο Δημόσιο, ενώ τις επόμενες χρονιές μετονομάστηκε σε ΕΕΤΑ και συνέχισε να δίνει ακόμα μεγαλύτερα ποσά, αφού ουσιαστικά ενσωματώθηκε στη φορολόγηση των ακινήτων μέσω του ΕΝΦΙΑ.

Χθες εισήχθη στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου παραπεμπτική απόφαση του Δ’ τμήματος ΑΠ, με την οποία προτείνεται να κριθεί το «χαράτσι» στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα αντίθετο στο Σύνταγμα και σε διεθνείς συμβάσεις.

Ο εκπρόσωπος του Δημοσίου προειδοποίησε ότι σε περίπτωση που η Ολομέλεια υιοθετήσει την άποψη περί αντισυνταγματικότητας, τότε όλα τα κυβερνητικά προγράμματα και σχεδιασμοί θα βρεθούν κυριολεκτικά στον αέρα, καθώς θα πρέπει να επιστραφούν τουλάχιστον 6,5 δισ.

Στη χθεσινή δίκη υπό την πρόεδρο ΑΠ Β. Θάνου που έχει ήδη υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα του μέτρου (συμμετέχοντας στην παραπεμπτική απόφαση), η εισαγγελέας ΑΠ Ευτ. Κουτζαμάνη πρότεινε αντίθετα να κριθεί ο ν. 4021/11 συνταγματικός και συνεπώς νόμιμη η είσπραξη του ΕΕΤΗΔΕ, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, όπως δέχθηκε και το ΣτΕ.

Στη «μάχη» επιχειρημάτων ο νομικός εκπρόσωπος του Δημοσίου προειδοποίησε ότι αν επικρατήσει η αντισυνταγματικότητα, η υπόθεση θα γίνει παγκόσμια είδηση. Κι αυτό γιατί μπορεί να επηρεαστεί και η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας (που έχει αποδώσει φόρους 11 δισ. ευρώ) και να σταματήσουν οι πολίτες να πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ.

Οι νομικοί εκπρόσωποι καταναλωτικών οργανώσεων Ιω. Μυταλούλης και Γ. Κόκκας (και του Ελληνικού Κινήματος Αμεσης Δημοκρατίας), όπως και του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών υποστήριξαν την αντισυνταγματικότητα του ΕΕΤΗΔΕ σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα μέτρα υπερφορολόγησης, περικοπής μισθών, συντάξεων κλπ.

Επικροτώντας τις συνταγματικές ενστάσεις του Δ’ τμήματος ΑΠ, ο Γ. Κόκκας τόνισε ότι δεν μπορεί να φορολογούνται οι πολίτες με εικονικές αντικειμενικές αξίες ούτε να φορολογούνται εικονικά εισοδήματα, χωρίς να διερευνάται αν ο καταναλωτής μπορεί να πληρώσει.

Ο Ι. Μυταλούλης καταλόγισε στον εκπρόσωπο του Δημοσίου προσπάθεια να δημιουργήσει κλίμα πανικού για να επηρεάσει τον ΑΠ, προσθέτοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή (έως 7,5 δισ.) σε περίπτωση αντισυνταγματικότητας, γιατί θα έπρεπε να έχουν καταθέσει σχετικές προσφυγές όλοι οι καταναλωτές (7 εκατ. άτομα), κάτι που δεν έγινε. Κατέληξε δε ότι τέτοιοι φόροι μάς γυρίζουν σε συνθήκες μεσαίωνα…

Άρθρο του Αλέξανδρου Αυλωνίτη
Πηγή: www.ethnos.gr

 

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα,Ελλήνων Κοινότητες

Δικάζεται αύριο 19/11/2015 στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το χαράτσι της ΔΕΗ από το Ε.Κ.Α.Δ. Μάθε την αλήθεια!

Μετά από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας και ο εκπρόσωπός του Δικηγόρος Γιώργος Λ. Κόκκας, σε νομική συμμαχία με Καταναλωτικές Οργανώσεις Πολιτών ( www.heliaea.gr ) θα υπερασπιστούμε αύριο 19/11/2015, ώρα 9: 30, στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου την Αντισυνταγματικότητα του “χαρατσιού- Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε”, όπως νικηφόρα το πετύχαμε τόσο στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας, όσο και στο Δ’ τμήμα του Αρείου Πάγου, που παρέπεμψε το ζήτημα στην Ολομέλεια, με σύμφωνη τοποθέτηση της σημερινής Προέδρου του Ανώτατου Δικαστηρίου και πρ. Πρωθυπουργού κ. Βασ. Θάνου.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι τον Απρίλιο “εκβιάστηκε” από τον νομικό παραστάτη του Ελληνικού Δημοσίου η τρίτη αναβολή της υπόθεσης αυτής με το συντριπτικό επιχείρημα: “Αν δεν δώσετε νέα αναβολή κ.κ. Αρεοπαγίτες θα καταρρεύσει το Ελληνικό κράτος που θα αναγκαστεί να επιστρέψει 6,5 δισεκατομμύρια Ευρώ στους Έλληνες Πολίτες“!…. Αντιλαμβανόμαστε πλέον όλοι στη σημερινή συγκυρία της εξεύρεσης ισοδυνάμων, ότι έφτασε η ώρα να διεκδικήσουμε και με τη μαζική παρουσία μας στην αίθουσα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αύριο την έναρξη της επιστροφής των αχρεωστήτων που καταβάλλαμε με το παράνομο ΕΕΤΗΔΕ τα έτη 2011 και 2012 9, (εφόσον ήταν προσωρινά, όπως έκρινε και η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας για το ίδιο θέμα προηγούμενα), γεγονός που θα σηματοδοτήσει τη δυνατότητα ανάλογων απαιτήσεών μας για τα επόμενα χαράτσια που μας επιβλήθηκαν εξίσου αντισυνταγματικά ( Ε.Τ.Α.Α.-2013 και Ε.Ν.Φ.Ι.Α. 2014 ως σήμερα), αφού βασίζονται στην ίδια σαθρή νομική και ουσιαστική βάση της φορολόγησης περιουσίας, που μπορεί και να μην παράγει πλούτο (και που σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί ειδικό ανταποδοτικό τέλος –http://www.geokolaw.gr/index.php/noemvrio-syzitisi-areiopago-xaratsi/, όπως ψευδεπίγραφα βαφτίστηκε από τους κρατούντες τότε το ΕΕΤΗΔΕ και όπως σήμερα βαφτίζεται η ΝΕΡΙΤ σε ΕΡΤ Α.Ε. και το ΟΧΙ του ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ σε δήθεν ΝΑΙ στην αμείλικτη φορολόγησή μας !).

Επιτέλους η αναγκαία αφύπνιση και νόμιμη αντίδραση των Ελλήνων και Ελληνίδων πολιτών ας αρχίσει πλέον ! Κι ας είναι το ΕΕΤΗΔΕ η αρχή της επιστροφής των “χαρατσιών” που άδικα καταβάλαμε στους ξένους δανειστές μας, τώρα που η συγκυρία απαιτεί να κρατήσουν την Ελλάδα όρθια για να τους προφυλάξει από τα διάφορα “τζιχαντ” της λαϊκής Νέμεσης, που εξεγείρεται για τα παγκόσμια εγκλήματά τους. Κι ας δείξουμε επιτέλους ξανά από την Ελλάδα, ότι τα δίκια μας δεν χρειάζεται να τα διεκδικούμε με μαζικές σφαγές αθώων, αλλά με δίκαιους δικαστικούς αγώνες, πειθαναγκάζοντας την συχνά εξαρτημένη Δικαστική Λειτουργία, ότι έχει χρέος να αντισταθεί ΜΑΖΙ ΜΑΣ στις αδικίες που μας επιβάλλουν η νομοθετική και η εκτελεστική (μη ορθή) Λειτουργία της νεοελληνικής “ΜπανανοΡεπούμπλικας”!

Για να επαναφέρουμε την αυθεντική Δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε και την επΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του Ευρωπαϊκού Ορθού Λόγου ενάντια στη σύγχρονη “Ευρωπαϊκή Διαίρεση”, που ψευδεπίγραφα αποκαλούν δήθεν ¨Ευρωπαϊκή Ένωση”, προτού ξανασηκωθούν τα εθνικιστικά τείχη!

 

 

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα,Ελλήνων Κοινότητες,Προτεινόμενα

Ας μιλήσουμε (θετικά) για την ελληνική κοινωνία!

as-milisoume-giaelliniki-koinonia

Περίληψη: Η πολιτική είναι υπόθεση όλων μας. Από τον σύλλογο γονέων, ως την κεντρική πολιτική και από τους συλλόγους επιστημόνων, ερευνητών και καινοτόμων, ως τις τεράστιες ανθρωπιστικές δράσεις για τα θύματα της δυστυχίας. Είναι ζήτημα συνέπειας, υπευθυνότητας και ανθρωπιάς, να μην εγκαταλείπουμε τους λίγους που τολμούν να μπουν στην πολιτική με γνώμονα το κοινό συμφέρον: μόνο έτσι, με τη δική μας ενεργή συμμετοχή, μπορεί, άμεσα να λάβουμε την ικανοποίηση της αμοιβαιότητας και σε μικρό σχετικά διάστημα να υπάρξουν αποτελέσματα. Αυτό, δείχνει η διεθνής εμπειρία, ακόμη και υπό συνθήκες πολύ δυσκολότερες από τις δικές μας: Κανείς μας δεν είναι ανάξιος.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την κοινωνία των καλών επαγγελματιών ή των καλών ερευνητών, που μπορεί να δει πως ο πολιτικός λόγος κινείται πέρα από το να θέσει το δικό της ειδικά πολιτικό ή οικονομικό αίτημα, όσο δίκαιο και εάν είναι και κατόπιν να συνεχίσει το μονόδρομό της. Ας μιλήσουμε για την κοινωνία των εκατομμυρίων ανέργων ή ημι-απασχολούμενων ειδικά μεταξύ 22- 45 ετών , οι οποίοι δεν έχουν μια πάθηση αλλά ένα σημαντικό ζήτημα, άρα μπορούν να είναι οι πρώτοι που θα πιέζουν ανηλεώς για ανάπτυξη, ορθολογική φορολόγηση των επιχειρήσεων και βαθιά φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και καταθέσεων – ξεκινώντας από τον Δήμο και την Κοινότητά τους (ας θυμόμαστε όλοι το καταπληκτικό παράδειγμα της Ανάβρας Μαγνησίας). Ας μιλήσουμε για την κοινωνία όσων βλέπουν τα παιδιά τους να μην έχουν βιβλία, και δεν χρειάζεται να συζητούν για τη μέθοδο διαμαρτυρίας, αλλά να οργανωθούν και να ζητήσουν το αυτονόητο και εναλλακτικές διεξόδους.

Ας μιλήσουμε για την κοινωνία των σημαντικών ερευνητών και ακαδημαϊκών εκτός Ελλάδας, η οποία δεν είναι αναγκαίο να συνεχίσει βυθισμένη στη σιωπή και στον πνευματικό μονισμό, με 2-3 λαμπρές εξαιρέσεις που έθεσαν τα τρομερά προβλήματα διεθνώς και μερικές ακόμη που τάχθηκαν …… με την πλευρά των ανθρώπων ή των πολιτικών που μεγέθυναν τα βάσανα του πληθυσμού. Ας μιλήσουμε ακόμη για το μέρος του πληθυσμού που θεωρεί ότι η παρούσα διακυβέρνηση τουλάχιστον είναι σε ρήξη με το όνειδος και τη σήψη των παλιότερων κομμάτων, αλλά δεν κινήθηκαν αμέσως, μαζικά, έξω στο δρόμο, μόλις φάνηκε η ελάχιστη έστω υποψία παρατυπίας στην κυβέρνηση που θεωρούν ως το υγιέστερο μέλος του παρόντος πολιτικού συστήματος- πλέον οφείλουν να το κινούνται. Ας μην μιλήσουμε καθόλου για την κοινωνία που εύχεται –και συνωμοτεί σε κάθε επίπεδο για- την επάνοδο ή επίταση των προσώπων που διέλυσαν τη χώρα ή για το κατοπτρικό της αντίθετο, που ονειροπολεί την έξοδο στον μεθυστικό κόσμο της δραχμής. Ας μιλήσουμε για τη βάσιμη ελπίδα, αν έστω και λίγο συνειδητοποιηθούμε, να βελτιωθεί το πολιτικό επίπεδο της χώρας.

Ας στοχαστούμε, πόσα πολλά μπορούμε να αλλάξουμε, τώρα που η κρίση ξεσκέπασε το χαλί που έκρυβε τα προβλήματα, διότι η γνώση αποτελεί την καλύτερη –και μοναδική ασφαλή-  αφετηρία. Κοιτώντας τα (ή και μετέχοντας στα) αποτελεσματικότατα θετικά παραδείγματα από το χώρο μας, τον δίπλα μας, το ¨στέκι¨ ή τον σύλλογό μας, ως τα κινήματα υπέρ της φύσης, της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης, τα οποία σίγουρα διδάσκουν –και κάθε μέρα πληθαίνουν- την αξία της συνδυασμένης, ατομικής και συλλογικής δράσης, για την καθημερινή βελτίωση της ζωής και τελικά την βελτίωση και της κοινωνίας. Τέτοια παραδείγματα, δείχνουν ότι όταν συγκεντρωνόμαστε με βασικά σχέδια, χωρίς φλυαρία αλλά με αφοσίωση και απλά χρονοδιαγράμματα, πετυχαίνουμε τόσα πολλά με τόσα λίγα. Μπορούν συνεπώς, γονιμοποιώντας τη σκέψη όλων μας με αυτές τις βασικές αξίες τους, να τροφοδοτήσουν με μια ευρύτερη οπτική, και όλες τις καλές πρωτοβουλίες, επαγγελματικές, εργασιακές και επιστημονικές δράσεις, που ήδη κινούνται μέσα στην κοινωνία μας, από κάθε σχεδόν αφετηρία της. Από την επιστήμη γνωρίζουμε με βεβαιότητα, ότι μπορούμε όλοι μας να πάμε πολύ μακριά και ότι η συλλογική δράση μπορεί να αυξήσει πάρα πολύ την προσωπική μας ευτυχία.

*Ο Γιώργος Θωμαϊδης είναι Ειδικευόμενος Ψυχίατρος στη Θεσσαλονίκη

Πηγή: www.toportal.gr

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα,Ελλήνων Κοινότητες

Καζάκης: Θέλετε να μάθετε τι θα μας φέρουν μετά την αποτυχία του 3ου μνημονίου; (ηχητικό)

kazakis-epam

Ακούστε την ανάλυση του Δ. Καζάκη για τα επόμενα βήματα του ευρώ-συστήματος και υπερεθνικού κεφαλαίου μετά την προδιαγεγραμμένη αποτυχία του 3ου μνημονίου.

Πως οι Βαρουφάκης, Σόϊμπλε, 1101, Lazard, Rothschids, Παναρίτη, Κωνσταντοπούλου, Σόρος, τα παράλληλα-διπλά ή ηλεκτρονικά νομίσματα, το ΟΧΙ του 62%, Bitcoin ως χρηματιστική απάτη, στόχος η Αχρήματη κοινωνία, παρατίθενται ως στοιχεία της ανάλυσης και συντελούν ώστε να αντιληφθούμε τον σχεδιασμό και την σπουδή που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για να οδηγηθούμε στο 4ο μνημόνιο με το διπλό νόμισμα ως την τελική λύση για τον αφανισμό Ελλάδας και Ελλήνων.

Πηγή: teleytaiaexodos.blogspot.gr

Γενικό,Ειδήσεις-Νέα,Ελλήνων Κοινότητες

Το “Χθες” και το “Σήμερα”, το χάσαμε. Θα αφήσουμε να χαθεί και το “Αύριο” ;;;

xthes-simera-aurio

Αυτό το άρθρο του Όθωνα Ιακωβίδη (ο οποίος συντονίζει τις εργασίες του Δημοβουλίου Πολιτών στη Βόρειο Ελλάδα, όπως και τα περσινά ΣΤ΄ Κλεισθένεια), αποτελεί τη βάση της συζήτησής μας στην Πνύκα μεθαύριο, Τετάρτη 11/11/15 & ώρα 16:00, ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΜΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ/ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

  • (Αρχικά, ας μου επιτραπεί, σαν ένας από τους παλαιότερους, να κάνω αυτή την αποτίμηση για λογαριασμό όλων των συμπολιτών μου που, είτε σαν “αγανακτισμένοι” πολίτες, είτε σαν μέλη αντιστεκομένων οργανώσεων (ΣΠΙΘΑ, ΕΠΑΜ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και δεκάδες άλλες) που προέκυψαν από την τροπή που πήραν τα πράγματα, έχουν αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους για την αντίσταση στην κατάσταση που έχει περιπέσει η Χώρα, κυρίως μετά την “συνθηκολόγηση των Μνημονίων” που αποκάλυψε την ευτέλεια σύσσωμου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

Θεωρώ σκόπιμο το να γίνει, τώρα, προκειμένου να υπάρξει μία καλύτερη οργάνωση του αγώνα, μία ανάλυση και αποτίμηση των αιτίων που έχουν, ως σήμερα, οδηγήσει στην αποτυχία την αποτελεσματική αντίσταση των (διάσπαρτων σε μικρο-ομαδες) κοινωνικών δυνάμεων που δεν δέχονται την προτεκτορατοποίηση της Χώρας και τον εξανδραποδισμό τους, που επέρχεται μέσα από την αιχμαλωσία της κοινωνίας μας στις διαθέσεις των “δανειστών” της πολιτικής και Οικονομικής Ολιγαρχίας που κυβερνά.

Το “τώρα”, αναφέρεται σ’ αυτή τη νέα φάση που μπήκε η πολιτική συγκυρία, μετά τη μεταστροφή και του ΣΥΡΙΖΑ,  σε ψυχρό εκτελεστή των αποφάσεων των εξωχώριων δυνάμεων που έχουν υποτάξει τη Χώρα και έχουν καθηλώσει τη κοινωνία στην παθητική στάση αυτού που, καθοδηγούμενος και επιβλεπόμενος από τον εκτελεστή του, σκάβει τον λάκκο  του τάφου του. Του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος της Αριστεράς, που αδρανοποίησε ένα μεγάλο μέρος της εξαθλιούμενης κοινωνίας, καθώς έπεισε πως είναι ριζοσπαστικά αντίθετο στην υποδούλωση των Μνημονίων, για τα οποία “έσκιζε τα ιμάτιά του” ότι αποτελούν  εργαλείο μίας καταστροφικής και βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τα οποία σήμερα υπηρετεί με αφοπλιστική προσήλωση…

Τί είναι, λοιπόν, αυτό που φταίει και (ως σήμερα) αποτύχαμε, όλοι εμείς που, όλα αυτά τα “πέτρινα χρόνια” της υπαγωγής της Χώρας στα “Μνημόνια”, αφιερώσαμε μεγάλο μέρος της καθημερινής ζωής μας στην προσπάθεια να ενεργοποιήσουμε την κοινωνία εναντίον των δυνάμεων που , αφ’ ενός δημιούργησαν και αφ’ ετέρου στήριζαν και στηρίζουν την υπαγωγή αυτή;

Ας δούμε τα “υπέρ” και τα “κατά”, που υπήρξαν στον αγώνα αυτόν.

Τα “ΥΠΕΡ”:

  • Είχαμε (και έχουμε) με το μέρος μας την “πραγματική Αλήθεια”, δηλαδή την βιούμενη πραγματική  καθημερινότητα, τα εμφανή και αδιάψευστα γεγονότα που όλα μαζί μορφοποιούν την φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας και τον εξευτελισμό της ζωής του ανήμπορου πολίτη, αλλά, ταυτόχρονα, αποκαλύπτουν (κατά τρόπο αδιάψευστο) και τα αίτια και τους αίτιους που διαμόρφωσαν ή άφησαν να διαμορφωθούν αυτά τα γεγονότα.
  • Είχαμε (και έχουμε) με το μέρος μας σύγχρονους διανοητές παγκόσμιας ακτινοβολίας, Νομπελίστες κοινωνιολόγους και οικονομολόγους, που δικαίωναν τη στάση και τις θέσεις μας.
  • Είχαμε (και έχουμε) στη διάθεσή μας “χρυσά αποφθέγματα”  γραμμένα από αρχαίους και σύγχρονους  διανοητές, που υποστηρίζουν τη στάση και τις θέσεις μας.
  • Είχαμε (και έχουμε) συνήγορο των θέσεών μας την ιστορία, που δικαιώνει πάντοτε τις θέσεις που υπερασπίζονται την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Πρόοδο.
  • Είχαμε με το μέρος μας, συναγωνιστές με παρουσία στους δρόμους και στις πλατείες, φωτεινές προσωπικότητες, έξω από κάθε υστερόβουλη θέση, με εξέχουσα αυτή του παγκόσμιου υμνητή της Ελλάδας και των Δημοκρατικών Ελευθεριών  Μίκη Θεοδωράκη, που στα ενενήντα του κατέβηκε στους δρόμους και στις πλατείες και αψήφισε τα καπνογόνα (θανατηφόρα γι′ αυτόν, με τα βαριά τραυματισμένα, από περασμένους, ίδιους αγώνες, πνευμόνια του).
  • Είχαμε με το μέρος μας το πάθος για αντίσταση σε όλα τα στραβά και τα εγκληματικά που συνέβαιναν εις βάρος της έννοιας του δημοκρατικού πολίτη της Χώρας μας.

Τα “ΚΑΤΑ”:

  • Είχαμε άγνοια  της διαφοράς μεταξύ τών (εντελώς διαφορετικών, μεταξύ τους) εννοιών “ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ” και “ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ”. Η άγνοια αυτή, που αφορά ένα  θεμελιώδες στοιχείο του χαρακτήρα του αγώνα μας, μας οδήγησε να μπερδέψουμε τις δύο αυτές έννοιες και μας εμπόδισε, έτσι,  να οργανωθούμε ως “επιχείρηση επείγουσας ανατροπής του καθεστώτος” καθώς αρχίσαμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε σαν “σκαιά κυβέρνηση κόμματος που διαπνέεται από δημοκρατικά οράματα και δημοκρατικές διαδικασίες”. Δηλαδή, μας οδήγησε στο να “βάλουμε το κάρο πριν από τα βόδια”.
  • Είχαμε άγνοια ή υποτιμήσαμε τη σημασία ύπαρξης μηχανισμού μεταφοράς και διάχυσης της Αλήθειας μας στην κοινωνία. Όμως, κάτι που δεν έχεις ακούσει, δεν υπάρχει για ‘σένα. Αν (π.χ) δεν μάθεις πως το λαχείο που έχεις στην τσέπη σου ξεχασμένο, κέρδισε ένα εκατομμύριο, θα συνεχίσεις να είσαι απελπισμένος γιατί σου λείπουν χίλια Ευρώ, για να συνεχίσεις να ζεις… Πραγματικότητα, για τον καθ’ ένα, είναι αυτό που ξέρει κι όχι αυτό που πραγματικά συμβαίνει και είναι.  Έτσι, όταν ο αντίπαλος έχει στη διάθεσή του το βαρύ πυροβολικό της TV/ΜΜΕ και εσύ δεν διαθέτεις ούτε τη σφεντόνα μίας υποτυπώδους εφημερίδας, δεν μπορείς να περιμένεις να μάθει η κοινωνία την πραγματική Αλήθεια.       Για την κοινωνία, Αλήθεια είναι αυτό που πληροφορείται από την κυρίαρχη προπαγάνδα αυτών που την κυβερνούν.  Και, για να έχεις έναν, στοιχειωδώς αποτελεσματικό, μηχανισμό μεταφοράς και διάχυσης της Αλήθειας σου, χρειάζονται κάποιοι οικονομικοί πόροι.  Άρα: Χωρίς  τα απαραίτητα χρήματα, δεν μπορεί να υπάρξει η απαραίτητη πληροφόρηση και χωρίς αυτήν, δεν μπορεί να υπάρξει η απαραίτητη συσπείρωση για μία αποτελεσματική αντίσταση. Αυτό, το υποτιμήσαμε ή το αγνοήσαμε. Αλλά έτσι και η κοινωνία αγνοεί ή υποτιμά την Αλήθεια μας.
  • Είχαμε άγνοια του κινδύνου που μπορεί να προκαλέσει η ηλιθιότητα και οι (κατά Carlo Cipolla) ηλίθιοι, σύμφωνα με τον ορισμό του οποίου, ηλίθιος είναι όποιος προκαλεί βλάβη σε άλλον (ή άλλους)  χωρίς κανένα προσωπικό του όφελος.  Επίσης, αγνοήσαμε ή υποτιμήσαμε την επισήμανσή του πως, “οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι στον κόσμο είναι οι ηλίθιοι”.
  • Ο συνδυασμός της  ηλιθιότητας με την (φυσική, μεταξύ αγνώστων) καχυποψία , την φιλαρχία και τα κατάλοιπα κομματικής συμπεριφοράς (που υπήρχε στο παρελθόν πολλών), οδήγησε σε ένα καταστροφικό μίγμα που διέλυσε κάθε ομαδική προσπάθεια, σε κάθε επίπεδο, τοπικό ή κεντρικό.
  • Ο “εσοδισμός” πολιτικών αντιπάλων, σε μία τέτοια κατάσταση, δεν χρειάζεται να κάνει πολλά για να συμβάλλει στη διάλυση της.

Από την παραπάνω (πολύ συνοπτική) καταγραφή τών (κατά τη γνώμη μου) βασικών παραγόντων της μέχρι σήμερα αποτυχίας του γενικευμένου και διάσπαρτου Κινήματος Αντίστασης στην Οικονομική (και όχι μόνο) κατοχή της  Χώρας μας από τους δανειστές του καθεστώτος οικονομικο/πολιτικού συστήματος, προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:

Σε κάθε νέα προσπάθεια, για την, εκ του μηδενός, δημιουργία ενός Κινήματος αξιόπιστου με νικηφόρα προοπτική, θα πρέπει, εξ αρχής, να υπάρχουν :

  1. Πολιτική στόχευση συγκεκριμένη πχ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ (ΧΑΜΕΝΗΣ, ΣΗΜΕΡΑ) ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ. (Η ανάλυση της πρότασης θα περιέχεται στην ιδρυτική Διακήρυξη του Κινήματος).
  2. Πολιτικός χαρακτήρας του κινήματος συγκεκριμένος, πχ ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ / ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ.  (Η ανάλυση του χαρακτήρα, θα περιέχεται στην ιδρυτική Διακήρυξη του).
  3. Εξασφαλισμένοι πόροι (τρόποι χρηματοδότησής του) για προϋπολογισμένα έξοδα διάχυσης του μηνύματος του στην κοινωνία. (Αυτονόητο είναι πως, καμία χρηματοδότηση που μπορεί να ποδηγετήσει την προσπάθεια, δεν θα είναι αποδεκτή).
  4. Θα πρέπει, εξ αρχής, να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες για τον αποκλεισμό των ηλιθίων από τα κέντρα λήψης αποφάσεων της προσπάθειας. Φίλτρα αποκάλυψης της ηλιθιότητας, υπάρχουν. Θα θεσπισθούν και θα λειτουργήσουν.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΤΗΝ  ΕΝΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ “ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ” ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.

Κάποιοι, ίσως συμφωνούν, ίσως διαφωνούν με τις παραπάνω εκτιμήσεις.

Να καταθέσουν τις δικές τους απόψεις και προτάσεις.

Ο διάλογος αυτός, θα διεξαχθεί μεταξύ (μόνο) προσώπων που είναι γνωστά, όλα αυτά τα “πέτρινα χρόνια”, για την πολιτική τους θέση εναντίον της Μνημονιακής υποταγής της Χώρας.

Ο  διάλογος αυτός, θα πρέπει να διεξαχθεί μέσα από ένα κατάλληλο “εργαλείο”, όπως ένα Ιντερνετικό FORUM.

Όποιος κατέχει τη γνώση και προσφέρεται να το δημιουργήσει, να το πει.

Προοίμιο της επετειακής εκδήλωσής για τα 4 χρόνια από την ίδρυση του Δημοβουλίου Πολιτών υπήρξαν οι εκδηλώσεις των Ζ΄ Κλεισθενείων που έγιναν στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου 2015.
Απόσπασμα από την εκδήλωση στην Πνύκα μπορείτε να δείτε στο παρακάτω video: